‌ ‌گُمشده

قبلا هم گفته بودم، اگه یچیزیو به خودتون تلقین کنین اتفاق میفته. یه دیالوگ بود که میگفت: یه دروغ رو به قدری تکرار کن که مردم باور کنن حقیقته‌.

پس انقدر دروغ هارو به خودت تلقین کن تا یه روز باور کنی همشون حقیقته، و بعد توی جاهلیتِ حقیقی ای که برای خودت ساختی زندگی کن!

با دروغای قشنگ میتونی یه زندگیِ به ظاهر خوب اما در باطن غیر حقیقی داشته باشی.

جواب ندادن کال خودش جوابه ، جواب ندادن پیام خودش جوابه ، دیر سین زدن خودش جوابه همیشه مستقیم نمیاد بگه مزاحمی

گفتم بدونین، الکی نپلکین تو زندگی بقیه.

از معایب اعتماد به نفس پایین به این مورد اشاره کنم که وقتی یکی میگه :《 دوستت دارم. 》 باور نمیکنین و فکر میکنین بهتون دروغ میگه چون شما خودتونو باور ندارین و فکر میکنین لایق "دوست داشته شدن" نیستین.

هنوز نفهمیدم فیزیکو دوست دارم یا ازش متنفرم! هنوز نفهمیدم ادم خوبیم یا نه! هنوز نفهمیدم با خودم روراستم یا نه! 

جالبتر از همه اینها، من کلا خودمو نمیشناسم.

از شدت خستگی و کلافگی و ناراحتی و سردرگمی دلم میخواد ثانیه ها، دقیقه ها ، ساعتها، روزها و هفته ها ، ماهها ، سالها و قرنها بخوابم. فقط خواب و خواب و خواب.

《 چه در وطنم باشم، چه خارج از وطنم، چه در خانه باشم، چه بیرون از خانه، حس میکنم در بین زنجیر هایی گیر کردم که ارزویم پوسیدنشان است، نمیدانم گناهم چیست که اینگونه در قفس مانده ام..》

دقت کردین دخترا عصبی باشن میگن چته پریودی؟

پسرا عصبی باشن میگن چیه دیشب زنت بهت نداده؟

اصلا برم تو فرهنگتون‌.