‌ ‌گُمشده

ادما اینجورین که، اره هروقت خواستی میتونی بیای باهامون حرف بزنی، هی رفیق ما دوستیما چرا بهمون نگفتی، احساس تنهایی چیه ما کنارتیم.

اما وقتی میری پیششون تا یکم درد و دل کنی کلا یادشون میره تویی که ناراحتی و شروع میکنن گفتن اینکه: اه میدونی چقدر ناراحتم؟ امروز واقعا روز بدیه! پاهام خیلی درد میکنه. اه من دلم میخواد بمیرم.

نه اینکه حالتو خوب نمیکنن، بلکه بدترتم میکنن. مدام میخوان وانمود کنن خیلی افسرده و ناراحتن و درواقع اصلا دلشون نمیخواد حرفاتو بشنون. مردم همش میخوان بگن زندگیشون پر سختی و درده. و همینجور سخت ترش هم میکنن.

چی بگم. الان افسرده بودن نماد شاخ بودن شده.